Boek Dierenrechten en maatschappelijke vooruitgang

'Wie overweegt vrouwen rechten toe te kennen, kan ze net zo goed gelijk aan dieren geven' grapt Thomas Taylor vol sarcasme in 1792.
Precies een eeuw later beseft de Britse emancipatiestrijder Henry Salt, dat Taylor (onbedoeld) een punt heeft. Waarom zouden dieren geen rechtsbescherming verdienen als ieder ander wezen met belangen?
Op originele wijze werkt hij dit idee uit in dit actuele en bijzonder goed leesbare essay.
Henry Stephens Salt (1851-1939) was een politiek geëngageerde Britse auteur. Hij pleitte voor hervorming van het onderwijs, het gevangeniswezen, economische instituties en de dierhouderij. Hij was bevriend met Gandhi en Tolstoj en oefende ook op schrijvers als Peter Singer veel invloed uit.
Vertaling en inleiding: Jabik Veenbaas; 'De eerste titel in de  Dierenrechtenbibliotheek van Uitgeverij Noordboek.werd geschreven in 1892 en is om meerdere redenen een interessante keuze. Het is een erudiet essay en leuk geschreven. Het werkt heel verfrissend om de eerste uitgesproken en weloverwogen gedachten op dit gebied tot je te laten doordringen. Salt daagt uit tot vergelijking en verduidelijking en tot bezinning op wat vooruitgang betekent - voor dier en mens.'
E. Evertsen voor NDB Biblion: ‘Een meesterwerk, één van de meest lucide en overtuigende van alle boeken geschreven ter verdediging van dieren.’
Keith Thomas, New York Review of Books: ‘Dierenrechten en maatschappelijke vooruitgang blijft relevant omdat het veel meer is dan een incidenteel pleidooi. Het boek is bijna honderddertig jaar oud en volstrekt niet verouderd.
Erno Eskens, dierfilosoof en uitgever bij Noordboek: 'Wie het leest, begrijpt dat het iets wezenlijks toevoegt aan het denken over de morele verhouding tussen mens en dier: een voortreffelijk beargumenteerde filosofische grondslag. Salt laat zien dat dieren niet tot hun recht komen als ze alleen ‘de nodige zorg’ krijgen. Hun belangen moeten op een faire wijze, volgens het gelijkheidsbeginsel, worden meegewogen in de democratie. Zolang onze democratie weigert om dit te doen, is ze gemankeerd.’